De mtb mannen kunnen er toch wat van hoor. De laatste 2uur voor de start van het BK mtb in Malmédy voelde ik me toch wel een buitenbeentje. En dan nog in het minst omdat ik geen echte wedstrijd mtb’er ben maar wel een triatleet. Er zijn namelijk in de mtb-wereld een heleboel ongeschreven wetten over hoe je je moet gedragen voor de wedstrijd. Toen ik vertelde dat ik het parcours ging verkennen werd ik vreemd bekeken. Blijkbaar had ik dit de dagen voordien moeten doen… Maar dat toertje was maar 5km, dus waarom niet? Ik heb me dan maar niet teveel aangetrokken van die eerste reacties en rustig het parcours gaan verkennen.
Tijdens de verkenning werd het me duidelijk waarom show zo een grote rol speelt in deze sport. Het is gewoon een deel van het geheel. Er zijn veel toeschouwers en die komen om geëntertaind te worden. Spectaculaire afdalingen, spannende strijd, valpartijen, knappe atleten, straffe prestaties, … en dit over bijna 7 ronden waarbij het publiek van bijna alles getuige is. Een mens zou voor minder met zijn looks en imago bezig zijn.
Ik voelde me tijdens de verkenning zelfs ongemakkelijk dat er zoveel volk langs de kant stond. Tijdens Xterra wedstrijden kom je af en toe eens iemand tegen, hier stonden ze op sommige plaatsen rijen dik. Echt fantastisch, de mensen schreeuwen je vooruit.
Een andere gewoonte is blijkbaar dat je vooral niet zelf je plan mag trekken maar dat er een hele entourage met je bezig is. Fiets afstellen, drinkbussen vullen, eten maken, … daar moet je je als renner dus niet mee bezighouden. Omdat ik dit allemaal zelf gedaan had was ik al een forfait aan het overwegen. Zou dit wel lukken? Zelf mijn bidons vullen en dan een wedstrijd doen? Zou ik daarvan slechte benen krijgen? Er moet toch een reden zijn waarom de andere renners dit niet doen… . Gelukkig kon ik toch ook een beetje van de Barracuda entourage en de entourage van trainingsmaat Jorgen Flion genieten. Samen met de Loits en Sam zorgden zij voor de bevoorradingen langs het parcours.
Een uur voor de start springt iedereen plots op de rollen voor de opwarming. Maar het is meer dan dertig graden, droog weer, en er zijn wegen genoeg! Dan moet je toch niet op de rollen gaan rijden?! Ik ben dan maar gewoon wat op en langs het parcours gaan rijden. Dat zal ook wel voldoende zijn zeker? Of toch niet? Krijg ik daar ook slechte benen van? Kan je alleen maar snel fietsen nadat je eerst een uur op de rollen gereden hebt bij meer dan 30°C? Weeral overweeg ik een forfait.
Eens aan de start voelde ik me eindelijk één van hun. Weg met de entourage, ieder voor zich. Omdat ik zelden aan mtb wedstrijden deelneem heb ik geen enkele ranking in een mtb klassement. Dit betekent dus achteraan vertrekken. Geen probleem, meteen na de start volgt er een lange startklim. Ik zou daar wel al wat plaatsen kunnen opschuiven.
Na het wegvallen van Paulissen (betrapt op doping) was Sven Nys de topfavoriet. Bart Wellens en enkele andere topveldrijders zouden het de mtb specialisten extra moeilijk komen maken. Voor mij was het vooral spannend en leuk om met deze toppers aan de start te staan. We stonden met ongeveer 45 Elite-renners gespannen het startschot af te wachten.
Op de startklim kon ik een 20tal plaatsen opschuiven en rond de 21ste plaats aan de rest van de race beginnen. Twee keer kende ik pech. Door de vele bultjes en kuilen in de langste afdaling bleef de ketting niet altijd op zijn plaats. De eerste keer kon ik het op een 10tal seconden herstellen, de tweede keer stond ik een minuutje aan de kant. Jammer, maar dit hoort er bij. Sven Nys had net hetzelfde voor maar doordat hij dit te laat gemerkt had reed hij enkele belangrijke onderdelen stuk en moest hij opgeven. Ik had dus geluk. Buiten de momenten dat ik pech had stak ik regelmatig eens iemand voorbij. Vooral tijdens de laatste 2 ronden reed ik een pak sneller dan de jongens die bij mij in de buurt zaten. Uiteindelijk was dit alles goed voor een zeer voldaan gevoel, een leuke ervaring en een zeer onverwachte 12de plaats. Het strafste wat ik dit jaar al gedaan heb, en dan is het niet eens in mijn eigen sport. Ik kijk dus enorm uit naar de volgende Xterra wedstrijden in Europa en nog meer naar het wk in Maui.
Ahja, over dat forfait geven, ik meen dat niet he! Dat is maar om te illustreren hoe “anders” ik me soms voelde. Maar al bij al was het echt een fantastische ervaring, en toegegeven, het zier er door al die show prachtig uit. Ik was blij en fier dat ik deel kon uitmaken van dit circus.
Knappe prestaties waren er van Kevin Van Hoovels die de nieuwe Belgisch Kampioen mtb xc is, mijn Barracuda ploegmaten Pat en Jorgen die beiden een knappe top10 plaats behaalden en alle lieve en luide supporters.
Plaats een reactie via facebook
