Wat een fantastisch land. Mooie wedstrijd ook aan Lago di Scanno en het prachtige bergdorpje Scanno.
De dagen voor de wedstrijd verliepen zeer ontspannen in het gezelschap van Jasmin en onze XTERRA vrienden van over de hele wereld.
De parcoursverkenningen verliepen eigenlijk wel iets minder ontspannen: super zwaar door de hitte, de hoogte, de hoogtemeters en de modder die gepaard ging met het dagelijks onweer in de namiddag. Het was ook een ware aanslag op het fietsmateriaal: elke dag brak er wel iets bij iemand door de hevige schokken bij de technische afdalingen. Allemaal geen probleem, want we kregen er een hele hoop fun voor in de plaats.
Tijdens de wedstrijd voelde ik meteen dat het super goed zat. Ik zwom de eerste meters op kop en kon dan aansluiten bij de kopgroep aangevoerd door Defaveri. Na 400m kreeg ik een enorme kwak water binnen en moest hier enkele seconden van bekomen. Daarna zwom ik de ziel uit mijn lijf om terug bij de kopgroep te geraken. Bij een korte looppassage na 1000m kreeg ik steken in mijn zij van die grote slok water. Ik kon toen niets anders dan wat gas terug nemen en kwam zo toch nog als 5de uit het water op minder dan een minuut van Stoltz en Defaveri.
Na een snelle wissel zat ik als 4de op de fiets. In het begin van de fietsproef werd ik regelmatig voorbij gestoken, maar in de tweede helft was het opnieuw mijn beurt om posities op te schuiven. Hoe leuk dat ook was, ik kon er niet echt van genieten want ik kreeg te kampen met pijn in de onderrug. Ik had hier de week voordien in Den Haag ook enorm veel last van gehad door een verkeerde positie op de fiets en die pijn was nog maar 48u verdwenen. De sfeer en het gejuich van de Italianen als we door hun bergdorpje over de trappen zoefden zorgden er dan weer voor dat ik de pijn vergat.
Ik begon als 6de te lopen met een zeer goed gevoel. De rugpijn verminderde en ik was er zeker van dat ik nog enkele plaatsen ging opschuiven. Af en toe kreeg ik te kampen met die steken die ik eerder al bij het zwemmen kreeg, maar ik kon die pijn min of meer verbijten zolang ik me sterk op mijn ademhaling focuste.
Halfweg het looponderdeel had ik nog niemand ingehaald. Jammer genoeg naderde Asa Shaw zeer snel op de zwaarste helling van het parcours.
Aan de voet van de klim had ik nog een 40seconden voorsprong. Na de klim was ik op achtervolgen aangewezen. In de laatste kilometer kwam ik nog op 20seconden, maar uiteindelijk moest ik me toch neerleggen bij die 7de plaats. De eerste minuten was ik vooral ontgoocheld omdat ik het gevoel had dat er meer had ingezeten. Achteraf kan ik mijn resultaat beter aanvaarden en me er aan optrekken. Uiteindelijk is dit mijn beste resultaat van de voorbije twee jaar en zijn er verschillende fases geweest waarin ik echt goed was. Het blijft verder zoeken naar de perfectie.
Conrad Stoltz (RSA) won de wedstrijd op zeer overtuigende mannier voor Nico Lebrun (FRA) en Nico Pfitsenmaier (GER). Het opmerkelijke aan dit podium is dat ze alle 3 ouder zijn dan 40 jaar!
De dagen na de wedstrijd namen we wat vakantie in Italië. Pizza is mijn lievelingsgerecht dus zat ik in Italië wel goed. En wie maakt de beste pizza’s van de wereld? De wereldkampioen natuurlijk! Dus wij daar naartoe!
Ik vroeg hem naar zijn geheim in de veronderstelling dat ik een kort en mysterieus antwoord zou krijgen. Niets was minder waar! Minuten lang gaf hij al zijn geheimen prijs. In het kort komt het hier op neer: versheid en kwaliteit van de producten (ok, dit is niet echt verrassend) en (let nu goed op) de timing wanneer het deeg in de oven gaat. Pas 4 dagen nadat het deeg gemaakt wordt mag het belegd worden en in de oven gaan. Het komt zelfs op enkele uren aan.
Omdat het uiteindelijk vakantie was bestonden de daaropvolgende dagen uit het volgende: ontspannen, relax trainen en eten. Veel en extreem lekker eten.
Tweet
