Categorie archieven: Race Reports

XTERRA Italy 2015

Geplaatst op 25 augustus 2015 door Jim Thijs

One week after the European Championships Cross triathlon we had another race: XTERRA Italy. But since we had three days to recover before we could start pre-riding the XTERRA course, we decided to do some fun stuff first.

A five hour drive from Germany brought us at Lago di Garda. Not because we wanted to spend some time at the lake, but because we wanted to visit Gardaland. We had an amazing day!

After this nice experience we had another 5 hour drive to get to Chieti, near Pescara. Elisabetta her mother is not from Sardegna but from Chieti, so we used this opportunity to visit her family. Another wonderful day with amazing people.

Sadly we couldn’t stay more days with them because we had a plan: to perform very good at XTERRA Italy. I needed this to prove to myself, my sponsors and everybody who helps me that I’m a top level pro athlete. When you don’t do the results you think you can do for a while, you start having a lot of self doubt. And that’s one of the worse things that could happen if you’re a pro athlete.

Elisabetta had her own reasons. Last year she was too scared to do the downhills on the mountainbike during the race and she had to get of the bike a lot. She was passed by too many girls who stayed on the bike and she felt really bad because of this. She also had a lot a breathing problems, probably related to the stress of the downhills and the fear of losing too many positions.

Here you have last years Episode:

Scanno has probably the hardest XTERRA race course in the world, but it’s our favorite one because of the long uphills (for Elisabetta), the long downhills (for me), the amazing nature and atmosphere and just because it’s Italy.

We checked the course with World Champion Ruzafa and he surprised us with his kind character and all his advise to improve Elisabetta her mountainbike skills.

By race day we were relaxed and convinced we could do a good result.

Elisabetta was the first woman out of the water. My swim was good as well, but with such a long bike and run, the swim at XTERRA Italy almost doesn’t matter.

After the first huge climb of around 45min I was in 5^th position and Elisabetta was still leading. In the descent and the remaining part of the race I stayed in that 5^th position, but Elisabetta lost three positions.

We both felt tired during the run, but so does everybody at XTERRA Italy. I set the second fastest running time to move up to fourth place and Betta run herself towards her first podium finish at a World Tour XTERRA. In fact, she finished 4^th like me, but the day after the race the organization disqualified the original third woman for an illegal bike change during the race.

We left Scanno filled with positive thoughts and big smiles on our face. We train hard, everyday, and struggle sometimes in our life as pro athletes. But after our performances in Scanno we realize it’s all worth it. Definitely if you can share these moments with each other and the wonderful people in our lives. Confidence in your own capabilities is one of the most important things in the life of a pro athlete, and XTERRA Italy fed us with this.

!BELIEVE!

Gear:
Outfit: Skinfit
Bike: Scott Spark 900SL
Fork: 88+ tuned Lefty
Wheel set: Notubes ZTR Valor
Seat: Cobb HC170
Shades: Oakley Radar Lock
Grips: ESI Grips Racer’s Edge
Helmet: Lazer Z1
Running shoes: WatermolenSport
Lube: Squirt dry lube
Wetsuit: Sailfish G-Range

Plaats een reactie via facebook

Plaats een reactie op de website Geplaatst in Geen categorie, Race Reports Getagged BOOOM, chieti, cross triathlon, Elisabetta Curridori, Gardaland, Jim Thijs, Jim Thijs Tv, lake, mountains, Oakley, Scanno, Scott Bikes, Skinfit, This is Thijs, trail running, triathlon, Xterra, XTERRA European Tour, XTERRA Italy

European Championships Cross Triathlon

Geplaatst op 23 augustus 2015 door Jim Thijs

After a season started with bad results at my first two big races, XTERRA South Africa and XTERRA Malta, because of energy problems during the race, all seems normal now.

Help and advise came from friends, coaches and other athletes. I made some changes in my nutrition and training and hoped for the best.

We left Sardegna by car. Being an island, this means we have to get on the ferry if we want to get out of this paradise.

In Schluchsee, Germany, we raced the European Cross Triathlon Championships. Last year I finished 3rd and Elisabetta used the first part of 2014 to start training again for off-road triathlon after a 3 year break. I knew a podium wasn’t possible this year, I was not ready to pull of such a performance yet. My goal is to be at my best in September and October when we will race the World Championships Cross Triathlon in Sardegna and the XTERRA World Championships in Maui. So our plan was to finish in the top 10 of the European Championships.

But Elisabetta had to deal with some bad luck. The Italian federation allowed only one woman to race as an Elite. They choose Monica Cibin, who’s a very strong athlete and who deserves this selection. But the fact that Elisabetta couldn’t race as an Elite, even if she paid her own registration, hotel, travel, national suit, … made us very sad. If she would do a great top 10 result, she wouldn’t even get prize money. And she had to start 3 minutes behind the Elite race in the open age-group race. We tried everything to change the Italian Federation their decision. Even other federations tried to convince them, but nothing worked.

So Elisabetta had to watch our start and 3 minutes later she could race as well. Already during the swim she could close the gap and catched some Elite Woman. She continued racing fast on the bike and run and kept on catching other Elites. She finished as the first age-group woman and took the European title. But we were more excited to find out that she put the 8th time amongst the Elite woman. We suppose the Italian federation realized they made a mistake because a few minutes after the race they selected her as an Elite for the World Championships. We both started crying from happiness because this frustration with the federation took so much energy out of us the last months. She lost the prize money for an 8th place, but she took the European amateur title. Not too bad after all.

Our favorite Belgian triathlon girl, Kiara Lenaertz, finished 7th in the Junior Women race. It was her first off-road experience and she loved it. Two weeks later she surpized everybody with another 7th place result at her first international road triathlon, the ETU Junior Cup in Tabor.

Video by Rudi Lenaertz:

My race was very good and I was happy with my performance. My swim was better than expected. On the bike I was a little bit afraid to go too fast. The images of a struggling Jim in South Africa and Malta were always on my mind. So I took no risks and played it safe. Maybe too safe. I had a great run and catched 5 guys. But I only finished 14th. Good race, good feelings, but bad result. Looking at the results I feel less bad about my result. If I rode a little bit faster with a little bit more confidence, a top 10 result was possible. And this race was all about racing again at a high level without energy problems. And that’s what I did.

I was impressed with the level of the German U23 and Elite athletes. It felt like there were 20 of them racing at the front. I will have to race at my absolute best at the World Championships to beat them.

We left Schluchsee relieved, both for our own reasons and previous struggles. One week later we had another race, XTERRA Italy. A race that changed our lives.

!BELIEVE!

Gear:
Outfit: Belgian national outfit
Bike: Scott Spark 900SL
Fork: 88+ tuned Lefty
Wheel set: Notubes ZTR Valor
Seat: Cobb HC170
Shades: Oakley Radar Lock
Grips: ESI Grips Racer’s Edge
Helmet: Lazer Z1
Running shoes: WatermolenSport
Lube: Squirt dry lube

Plaats een reactie via facebook

Plaats een reactie op de website Geplaatst in Geen categorie, Race Reports Getagged black forrest, BOOOM, cross triathlon, national team, Notubes, Oakley, Schluchsee, Scott Bikes, Skinfit, tnatura, triathlon, VTDL

XTERRA Malta

Geplaatst op 13 april 2015 door Jim Thijs

Like there aren’t particularly a lot of sardines in Sardinia or canaries at the Canarian island, we didn’t spot a lot of Maltese dogs in Malta.

But Elisabetta and I were not in Malta for sightseeing, we were ready to race hard against the best European XTERRA triathletes.

Elisabetta had an amazing race. She battled until the final kilometer with Maud Golsteyn for the podium. She lost that battle with 12 seconds, but she finished for the first time in her career in the top 5 of an XTERRA race.

With this result she becomes the best Sardinian cross triathlete ever. She turned the mountainbike part of the race into her weapon in one winter. From losing too much time to setting one of the best bike splits.

All the training on her Scott Spark in the Villacidro mountains payed of. Her coach Renata Bucher can be proud and happy, she’s making the progress we were all hoping for.

My race…

Good swim, first 20K of mountainbiking were good, started feeling weak, made a lot of mistakes in transition area because I couldn’t focus, ran 500m, had to start walking because I felt I was going to collapse, walked 500m and dropped out of the race.

Yes, I dropped out. The first time since god knows when. Why? Because it was to dangerous and because there is absolutely no point of finishing a race in 100th position while walking instead of racing at the front. I’ve finished too many races like this and I decided this winter to drop out if I have this problem again.

So, what is the problem? Read more here.

Plaats een reactie via facebook

1 reactie Geplaatst in Race Reports Getagged cross triathlon, Elisabetta Curridori, Oakley, racing, Renata Bucher, Scott Spark, triathlon, XTERRA Malta

XTERRA Italia

Geplaatst op 12 augustus 2014 door Jim Thijs

Aan wedstrijden in Italië deelnemen is altijd één groot feest. Pro meetings, race briefings en photoshoots vinden zelden plaats op het geplande tijdstip, maar we krijgen er een portie avontuur voor in de plaats. Als er een groot off-road triatlon evenement in Italië plaatsvindt moet er dus al veel gebeuren om mij daar niet aan de start te zien.

Het avontuur begon al van de eerste seconde. Hoe krijg je een bende Hongaren, Tsjechen, Belgen, Fransen, Italianen en een Schot met al hun materiaal in 2 minibusjes? Wouter Beckers kreeg bijna een hartaanval toen er beslist werd om zijn fiets met één dun elastiekje op het dak te binden.

Maar na enkele pogingen kregen we de deuren dicht en vertrokken we vanuit Rome naar Scanno, een bergdorpje in de Abruzzen. Het decor veranderde dan ook naarmate we dichter bij onze eindbestemming kwamen.

Vorig jaar was dit al het meest technische parcours van alle XTERRA’s, maar ook de wedstrijd met het meeste klim- en daalwerk. Zowel op de mountainbike als bij het trailrunnen. De dagen voor de wedstrijd werd er dus vooral gepraat over hoe technisch deze wedstrijd is. Wouter en ik moesten daar eigenlijk om lachen, want in vergelijking met een mountainbike XCO wedstrijd blijft dit soort omlopen kinderspel. Bij XTERRA wedstrijden, waar meestal wat grindpaden als omloop worden aangeboden, is dit dus een nieuwigheid. Terwijl de anderen zich zorgen maakten konden wij vooral chillen en van Italië genieten.

Er stonden ook nog enkele opdrachten op het programma. Altijd leuk om iets terug te doen voor de sponsors, de supporters en de organisatie!

De meeste trainingen en verkenningen werkten we in groep af. Lieven was opnieuw mee om van heel dit avontuur een aflevering van This Is Thijs op JTTV te maken. Naast Lieven en Wouter waren ook niet-Belgen Colin Clément en Elisabetta Curridori van de partij.

De dag voor de wedstrijd gingen Elisabetta en ik nog wat loszwemmen met de paparazzi in ons zog.

De wedstrijd zelf dan!

Materiaal:
Wetsuit: Sailfish G-Range
Tri suit: Skinfit Plasma
Bike: Scott Spark 900SL size L
Fork: 88+ tuned Lefty
Wheels: Notubes ZTR Valor Carbon
Seat: Cobb Cycling SHC DRT
Shades: Oakley Radar Lock
Grips: ESI Grips Racer’s Edge
Helmet: Lazer Z1
Cycling shoes: Rocket 7 customized by KC
Running shoes: Saucony Kinvara TR2 customized by WatermolenSport
Nutrition: BOOOM Gels, Red Bull, water

Het zwemmen verliep vlot en ik kon als 6de aan het fietsen beginnen.

Het was een enorme opsteker dat ik na een kwartier fietsen nog altijd in het gezelschap van de sterkste fietsers uit onze sport aan het rijden was, zonder te forceren. Toen we een soort city downhill doorheen de smalle straten en trappen van Scanno voorgeschoteld kregen beleefde ik het hoogtepunt van mijn carrière. Allee, dat is waarschijnlijk wat overdreven, maar het was wel heel erg cool om in deze passage al mijn metgezellen achter te laten.

Het doet me dromen van off-road triatlons met veel meer technische passages waarbij ik mijn troeven nog iets meer zou kunnen uitspelen. Nadat ik me even de beste city downhiller ter wereld waande was het weer back to reality. Een klim van 40min zou de wedstrijd in een min of meer beslissende plooi doen vallen. Ruzafa en Carloni klommen te snel, maar voor de rest was er niemand echt beter. Stoltz en Currie hadden sneller gezwommen, die zaten zelfs nooit in onze groep.

Nadat we eindelijk boven waren begon het echte feest. Voor het eerst een echte afdaling in een XTERRA, en dat hebben er veel geweten want het was ook nog eens beginnen regenen. Terwijl Asa Shaw en ik ons aan het uitleven waren, was de rest aan het wenen en aan het beseffen was mountainbiken eigenlijk is. Serrano reed zijn achterderailleur stuk, Lassonde brak zijn neus en Downie, Pyot en Kubicek hebben volgens mij alleen nog maar op hun rollen gemountainbiked want ook zij waren nergens meer te bespeuren. En dit was nog maar de eerste van drie afdalingen.

Shaw bleek uiteindelijk te sterk te zijn voor mij en ik moest hem laten gaan. Geen schande, hij eindigde vorig jaar 2de op het WK in Hawaii. Ook de anderen die voor me uitreden haalden allemaal top resultaten op het WK.

De wedstrijd was nog maar halfweg, maar ik besefte dat als ik geen inzinking zou krijgen ik een 6de plaats kon bemachtigen. En dit op een heel zwaar parcours, een lange wedstrijd, met een zeer sterke bezetting, beseffende dat ik sinds 2011 nooit meer beter deed dan een 7de plaats.

Van Professor Hespel van het Bakala trainingcenter kreeg ik de voorbije maand nog wat tips omdat ik dit seizoen zoveel sukkelde met inzinkingen tijdens de wedstrijden. Gedurende de wedstrijd bleef ik me dus focussen op mijn vocht- en energieopname.

Ik sprong als 6de en met een zeer fris gevoel van de fiets. Een unieke ervaring! Ik liep de zware trailrun met veel kracht en energie, zonder inzinking. Opnieuw een unieke ervaring.

Het resultaat was dat niemand meer terugkwam en ik 6de finishte. Ik had met voor het eerst van start tot finish volledig kunnen geven in een lange wedstrijd. Een opmerkelijk feit is dat de top 8 door 8 verschillende nationaliteiten bezet werd. En deze kwamen uit Europa, Afrika en Oceanië.

Het is vreemd, maar ik kon mijn tranen niet meer bedwingen. 6de is niet echt een spectaculair resultaat, maar deze prestatie betekent voor mij veel meer dan mijn overwinning in Lanzarote of mijn bronzen medaille op het EK. Dat waren prestaties die ik als vanzelfsprekend vond. Voor het afleveren van een goede prestatie in een lang en zwaar evenement heb ik jaren moeten werken en wachten. Het is soms frustrerend als ik zie hoe gemakkelijk en snel het bij andere jongens komt, bij mij heeft het heel erg lang geduurd.

Met deze positieve gedachten is het eens zo leuk om hier heel de maand augustus als een beest te trainen in functie van het WK in Maui. Nu weet ik tenminste dat ik het kan.

Plaats een reactie via facebook

3 Reacties Geplaatst in All over the world, Geen categorie, Race Reports Getagged Asa Shaw, Conrad Stoltz, Italia, Italië, Italy, Ruben Ruzafa, Scanno, triathlon, Xterra

Winst in La Graciosa

Geplaatst op 5 maart 2014 door Jim Thijs

La Graciosa is een Canarisch eilandje naast Lanzarote. Het is voornamelijk gekend omdat het er zo prachtig bijligt als je vanop Mirardor Del Rio in Lanzarote van het uitzicht geniet.

Dit is wat je ziet als je vanuit La Graciosa naar de Mirador in Lanzarote kijkt.

In La Graciosa zijn geen wegen en dus ook geen auto’s! Ideaal voor off-road wedstrijden. Het nadeel is wel dat het vooral brede paden zijn en dat er dus geen sprake is van echt mountainbiken.

Er is slechts één manier om naar La Graciosa te reizen: met de boot vanuit Orzola (Lanzarote). Je mag je aan een avontuurlijke 20min met veel golven verwachten.

Door die hoge golven verliep het zwemmen even avontuurlijk als de overzet met de boot. De boeien waren niet altijd even zichtbaar en dat zorgde soms voor wat verwarring. Maar ik had in tegenstelling tot vorige week een goede start en voelde me heel sterk in het water.

Toen ik net met mijn fiets wou vertrekken kwam ook top-favoriet Victor Del Corral de wissel binnen.

Ik ging er van uit dat hij die kloof snel ging dichten. Toen ik hem een uur voor de wedstrijd zag werd ik plots heel gelukkig. Door zijn deelname ging ik meteen weten waar ik stond. Ging ik vooral tijd verliezen op de fiets, of was het vooral in het lopen dat hij zou uitpakken? Del Corral heeft al verschillende XTERRA en Ironman wedstrijden gewonnen. Voor hem finishen was dus meer een droom dan iets realiseerbaar. Toch moest ik plots aan een zinnetje denken dat Wouter Beckers en ik vorige week hadden gehoord op een documentaire over motorcross. De documentaire was Amerikaanser dan Amerikaans en één van de coaches moedigde zijn atleten aan met de volgende woorden: Somebody has to win, somebody, why not us! We lagen plat van het lachen. Toen deze woorden door mijn hoofd spookten bij het kruisen van Del Corral tijdens de opwarming kon ik mijn lach niet inhouden. Ik wou dat Wouter er bij was en dat ik dit nog eens kon herhalen in zijn bijzijn. Dat zal voor een volgende wedstrijd dit jaar zijn. Ik besloot dan maar om te stoppen met die overdreven Amerikaanse quotes en me verder op te warmen.

Del Corral had na de eerste klim nog steeds een achterstand van 20 seconden op mij en hij kreeg deze kloof blijkbaar niet meteen dicht. Elke keer dat ik omkeek volgde hij op ongeveer dezelfde afstand. Ik was als 6de uit het water gekomen, maar door ons duel had ik na 15km mountainbiken leider Stephen Bayliss bijgehaald. Bayliss kon aanklampen en we begonnen samen aan het lopen. Del Corral volgde nog steeds op 20 seconden.

Bayliss liep een heel snelle eerste kilometer en ik dacht zelfs even dat ik ging moeten passen. Derde finishen, op het podium met Del Corral en Bayliss, de andere buitenlandse pro atleten achter mij laten… Ik kon daar best mee leven na al de pech die ik gekend had. Plots begon Bayliss te vertragen en nam ik de leiding over. Niet veel later paste hij helemaal en liep ik alleen op kop. Cool! Terwijl we over het strand liepen moest ik denken aan het duel dat ik in 2012 op het EK zag tussen Make-teammaat Kris Coddens en Del Corral. Ik was zwaar onder de indruk van het niveau dat ze haalden op het strand van Den Haag. Ik genoot van het feit dat ik, ook op een strand, in dezelfde situatie zat.

Wat later maakte ik precies een klik in mijn hoofd. We waren al sinds het zwemmen in mekaars buurt, hij kreeg me op de mountainbike en in de eerste loopkilometers niet te pakken. Waarom zou ik niet kunnen winnen? Met nog 3km te gaan ging ik er voor. Ik was eigenlijk al heel de tijd voluit aan het gaan, dus het kan zijn dat ik mezelf gewoon wijsmaakte dat ik vanaf toen begon te vliegen. In ieder geval, Del Corral kwam niet meer terug en ik won met 22 seconden de Desafio Cross Triathlon van La Graciosa. Ik was overgelukkig. Eindelijk was het gelukt om met toppers mee te strijden voor de overwinning. Om eerlijk te zijn, ik was bijna even gelukkig geweest met een 2de plaats. Het beste van mezelf kunnen geven is een fantastisch gevoel, ongeacht wat het resultaat dan is. Maar met een overwinning maak ik vooral andere mensen heel blij. Familie, vrienden, trainingspartners, sponsors, begeleiders. Al die fantastische mensen die me onvoorwaardelijk bleven steunen als ik weer eens 50ste was geëindigd in een XTERRA waar ik voor de top 5 had moeten meestrijden. Telkens opnieuw op zoek naar oorzaken en oplossingen.

Hier zijn alvast enkele van die oplossingen die voor mij een wereld van verschil maken:

*trainen met de meest fantastische trainingspartners/vrienden

*hartslagmeter, wattagemeter en chrono niet gebruiken

*een trainingsvolume vinden dat ik week na week kan herhalen, maand na maand

*veel techniek, weinig intensiteit, veel snelheid

*na veel experimenteren met maaltijden en timing van energieopname voor de wedstrijd ben ik eindelijk tot iets gekomen dat werkt: 10minuten voor de start drink ik een Red Bull en eet ik een BOOOM bar. Ok, beide merken zijn sponsors, maar ik schrijf dat hier niet omdat ik dit moet. Deze combinatie werkt voor mij uitstekend, maar dit is het resultaat van 3 jaar experimenteren. Als je zelf een ritueel hebt dat werkt, behoud dit dan! Bij mij was er steevast iets dat niet klopte en dit is mijn redding.

*minder reizen zodat mijn leef- en trainingsritme niet te vaak onderbroken wordt. Ook al betekent dit trainen in de regen en modder

*meer rust: geen internet meer op mijn smartphone en een vast slaappatroon

Zo, dat was het dan. Een enorme last valt nu van mijn schouders en ik voel me weer een topper. Afsluiten doe ik met een quote uit een het liedje “Gunpowder” van Wyclef Jean waar ik het veel te lang mee moest doen: “The good things come to those who wait”.

Plaats een reactie via facebook

Plaats een reactie op de website Geplaatst in All over the world, Geen categorie, Race Reports Getagged cross triathlon, Desafio, Isla, La Graciosa, Lanzarote, Orzola, Stephen Bayliss, Victor Del Corral, Xterra

Jim Thijs

Categorie archieven: Race Reports

XTERRA Italy 2015

Plaats een reactie via facebook

European Championships Cross Triathlon

Plaats een reactie via facebook

XTERRA Malta

Plaats een reactie via facebook

XTERRA Italia

Plaats een reactie via facebook

Winst in La Graciosa

Plaats een reactie via facebook

Twitter: @jimthijs

Sponsors

Facebook

Partners

Recente berichten

This is Thijs

Zoeken

Archief