Dit weekend verliep anders dan gepland.

Zaterdag:

De ochtend zwemtraining kon niet doorgaan door een technisch probleem aan de ventalitie van het zwembad. Geen ramp, mijn hoofd stond er toch niet helemaal naar omdat ik daarna naar de begrafenis van Jorgen zijn mama ging gaan. Daar was ontzettend veel volk, wat nog maar eens een bewijs is welke indruk Rita nagelaten heeft. Al het gedoe in de kerk was niet echt mijn ding, maar ik kon Jorgen, Nele en Yvan toch ne keer goed vastpakken. Hun verdriet moet immens zijn, maar de steun die ze van hun vele vrienden krijgen zal wel een troost zijn. Na de dienst hebben we nog lang met Jorgen kunnen napraten, lachen en zeveren.

In de namiddag sprong ik op mijn fiets, om 10sec later te ontdekken dat het echt niet ging. Nul komma nul energie had ik, daarna ook nog hoofdpijn en kou. De emoties van in de voormiddag hadden me gekraakt. Na 45min reed ik terug binnen en deed er alles aan om niet ziek te worden. Jasmin kon me de rest van de dag weer opbeuren, zodat ik toch niet als een gebroken man ging slapen.

Zondag:

Met een bang hartje begon ik aan een lange fietstraining. Jorgen was er bij, en Xterra -vriend Wouter was ook van Antwerpen afgekomen. Samen met enkele UTO-leden werkten we de training in prachtig weer af. Alles met een goed gevoel, back on track. In de namiddag stond er een loodzware looptraining op het programma. Echt vlot verloopt zoiets nooit, daarvoor wordt er te hard afgezien. Maar het was wel een succesvolle training en een meer dan geslaagde trainingsdag. 

Nu nog 9 dagen alles geven en dan naar Hawaii, de wedstrijd is binnen 3 weken. 

Plaats een reactie via facebook