“Onhandige sukkelaar”, dit spookt nu toch wel al een tijdje door mijn hoofd. Aan de basis ben ik dit, maar door veel te oefenen lukt alles na een tijd. Zwemmen, fietsen, lopen, maar ook dagelijkse dingen moet je leren. Sommigen kunnen alles meteen, bij mij duren sommige dingen wat langer omdat ik telkens de perfectie nastreef. In triatlonwedstrijden komen er zo ook bijvoorbeeld de wissels (overgang van de ene sport naar de andere) bij. Toen ik met triatlon startte verloor ik hier veel te veel tijd. Tot ik dit als nieuweling uren aan een stuk thuis begon te trainen. Met de wetsuit in de douche, naar buiten lopen, wetsuit uittrekken, helm aan en de fiets op. Uiteindelijk lukte het me aardig en verlies ik hier nooit tijd mee in wedstrijden.

In Zwitserland moesten we zes keer door een rivier tijdens het mountainbiken. Hier vind je een deel hiervan terug:

De reden van dit vreemde parcours: Bijna heel het fietsparcours liep door velden die privé-eigendom zijn. We reden dus door een wei zolang er toelating was, doken dan de rivier in om deze als baan naar de volgende wei te gebruiken, kropen er dan uit en reden dan weer in zo een wei verder. Belachelijk en stom parcours, maar dit was voor iedereen hetzelfde. Nico Lebrun zag het helemaal al niet zitten en bleef thuis en Felix Schumann plande een andere wedstrijd. Meteen 2 favorieten minder en voor mij de kans om gezien mijn goede conditie echt voorin te eindigen.

De wedstrijd begon goed. Ik kwam als 8^ste uit Lac Léman en kon vlot naar de kopgroep rijden. Waaw, cool, voor het eerst sinds lang helemaal voorin in een grote Xterra race. Topfavoriet Franky Batelier viel meteen uit door een lekke band. Even later kwamen we de eerste, en langste rivierpassage tegen. Gesukkeld dat ik daar heb, niet normaal. Die andere gasten liepen met de fiets in hun hand vlak voor mij en ik kon niet volgen. Het leek alsof er voor hun helemaal geen water door die rivier stroomde en ik door lopende beton moest kruipen. Ik zag de kopgroep zo van mij wegstappen. Eens op het droge kon ik mijn achterstand snel halveren maar jammer genoeg moesten we alweer de rivier in. Hier sukkelde ik nog harder en wanneer ik opnieuw de mtb opkon was de kopgroep gaan vliegen en bleef ik alleen achter. De rest van het mountainbiken ben ik alles blijven geven om terug te komen, maar zonder succes. Ik vermoed dat ik bij elke rivierpassage ook weer wat extra tijd verloor.

Ik begon als zesde te lopen en finishte als zesde. Hier niets speciaal te melden. Triestig resultaat aangezien 3 van de 4 topfavorieten niet deelnamen of finishten. Maar de conditie is zeer goed en in Maui vind ik een parcours op mijn maat. Olivier Marceau won, Yeray was zeer knap 2de en Diets werd 3de. 4de plaats was voor een Engelsman en de 5de plaats ging naar een Australiër. 

Moet ik nu met mijn mountainbike in de hand door rivieren gaan lopen op training om me volgend jaar tijdens Xterra Zwitserland minder belachelijk te maken? Indien het parcours in 2011 ongewijzigd blijft zal er niets anders opzitten.

Wat wel een opsteker was: ik eindigde als 6^de in de European Xterra Tour en doe daarmee een pak beter dan ik verwacht had. Ik eindigde 4x in de top10 en dit was genoeg voor een 6^de plaats.

Nu volgen er 6 weken zonder wedstrijden en zonder afleidingen. Alleen maar kei hard trainen.

Ps: als je zaterdag honger hebt kan je altijd hier terecht, je bewijst er me een grote dienst mee

Plaats een reactie via facebook