Twitter: @jimthijs
Sponsors
Facebook
Partners
-
Recente berichten
This is Thijs
Jim Thijs TV on Vimeo.
Zoeken
Berichten met tag: Yeray Luxem
This is Thijs / Season 4 / Episode 2
Tweet
Plaats een reactie op de website
Geplaatst in JimThijsTV
Getagged Braden Currie, cross triathlon, Kris Coddens, mountianbike, Nico Lebrun, Red Bull, Ruben Ruzafa, Xonrupt, Xterra, Yeray Luxem
Dikke Pech
Mijn voorbereiding op het WK XTERRA in Maui begint stilaan een persoonlijke ramp te worden. Alles ging uitstekend goed tot mijn mtb val vorige week. Ik blijf het herhalen, de gevolgen van die val zijn uiterst beperkt gebleven als je zou zien hoe en waar ik gevallen ben. Ik ben dus heel bij dat ik er met enkele kneuzingen en een whiplash vanaf gekomen ben. Sindsdien ben ik er niet meer in geslaagd om een normale training af te werken. Zwemmen bleek onmogelijk te zijn door de pijn in mijn nek, bij het lopen kon ik de schokken niet verdragen en bij het fietsen werd ik snel moet van al die pijntjes. Sommige dagen ging het wat beter, maar alles bij mekaar heb ik deze week evenveel getraind dan normaal op 2 dagen. In de tweede helft van deze week werd ik dan ook nog eens ziek, vermoedelijk een gevolg van een serieus slaaptekort. Door de zeer beperkte fysieke activiteit overdag, de pijn en de frustraties lukte het me maar niet om op een normaal uur in slaap te vallen. Nu voel ik me erg zwak, heb keelpijn en zit constant te hoesten. Het gebeurt niet veel dat mijn berichten zo negatief getint zijn, maar het is gewoon wat het is. Ik blijf positief denken en ga er nog altijd vanuit dat de volgende dag alles achter de rug is. Ik ga er ook vanuit dat niet alles verloren is na een verloren trainingsweek. De voorbije jaren waren mijn voorbereidingsweken perfect, maar waren mijn prestaties in Maui ondermaats. Misschien gebeurt dit jaar net het omgekeerde. Met Yeray Luxem en Kris Coddens hebben we twee Belgische toppers die de top 5 kunnen halen. Ik had zo graag met super veel zelfvertrouwen nu kunnen stellen dat ik ook een top10 plaats in me heb, maar dat kan nu niet. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik er niet alles aan zal doen wat ik in mijn macht heb om toch binnen twee weken een topprestatie neer te zetten.
TweetPlaats een reactie via facebook
5 Reacties
Geplaatst in Just Blogging
Getagged Kris Coddens, pech, pijn, World Championships Maui, Xterra, Yeray Luxem
Tweede in Berendrecht :(
Tweede in Berendrecht.
Dedju, niet gewonnen. En dat haat ik. De oplossing: nog harder werken, nog gerichter trainen, nog beter naar mij entourage luisteren en nog meer WILLEN. En geduld hebben…
Eerst de negatieve opmerkingen over deze wedstrijd:
*tweede=niet gewonnen, daar hoeft niet veel uitleg bij.
*pijn in de onderrug tijdens het fietsen. Lang geleden dat ik dit nog voorhad. Morgen eens met mijn personal trainer Roel bekijken wat er juist aan de hand is.
*tijdens de tweede fietsronde, toen ik bijna kwam aansluiten bij Luxem, kreeg ik een tak in mijn achterwiel en cassette waardoor ik gedurende enkele kilometers niet naar behoren kon schakelen. Een jammer voorval waardoor de aansluiting met een ronde uitgesteld werd. Al moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat dit de uitslag wellicht niet veranderd zou hebben.
*Voor het eerst in mijn leven heb ik krampen gehad. Misschien moet ik dit bij de positieve opmerkingen schrijven want dit is eigenlijk een opluchting. Een teken dat ik mijn lichaam naar het uiterste gedwongen heb. Het gebeurde tijdens de derde ronde van het mountainbiken en het ging nooit meer weg. Hoe vreemd het ook mag klinken, ik had nog nooit een kramp. Nog in geen enkele spier, nog in geen enkele situatie. Cool! Nu zien dat het nooit meer gebeurt want het is toch geen aangenaam gevoel om mee te racen.
Ok, nu naar de positieve opmerkingen, want dat is toch wat aangenamer:
*Ik heb gekoerst om te winnen. Dit is dan wel niet gelukt, maar de mentaliteit is er wel.
*Ik heb alles gegeven wat ik in mij had. Sneller kon niet. Ik kan er me dus alleen maar bij neerleggen dat er vandaag iemand net wat beter was. En gelukkig zit vandaag er bijna op.
*De coaches hebben mij in drie maanden al op een behoorlijk hoog niveau gebracht. Ik denk dat dit mijn beste duatlon ooit was. Ik moet toegeven dat ik wel mijn bedenkingen had bij het voor mij extreem lage trainingsvolume deze afgelopen maanden. Twee tot drie looptrainingen per week en maximum drie keer op de fiets. Geef toe, echt stoer klinken deze cijfers niet. Wellicht zal de stage in Lanzarote, waar het trainingsvolume werd opgevoerd, zijn nut wel hebben gehad.
*Fantastisch dat er zoveel supporters waren. Ik had jullie zo graag de zege geschonken om jullie te bedanken voor jullie hartelijke steun.
*De volgende wedstrijd is een zwemloop in april en ik kan niet wachten om aan de wereld mijn spectaculair gestegen zwemniveau te laten zien.
*De Big Mac en Chicken McNuggets waren heel lekker, NA de wedstrijd.
Nog kort een wedstrijdverslagje:
Tijdens de eerste loopkilometers kon ik vlot mee, maar daarna ging het iets te snel. Met 20seconden achterstand op Yeray Luxem begon ik te fietsen. Na drie van de vier fietsronden kon ik de aansluiting maken. De laatste fietsronde reed ik zo snel ik nog kon, maar Yeray moest jammer genoeg nooit passen. Na de laatste wissel gaf ik alles wat ik nog in me had, maar hij was net als bij het eerste looponderdeel sneller. Een halve minuut na Luxem kwam ik redelijk groggy over de eindmeet.
Tweet
Plaats een reactie via facebook
2 Reacties
Geplaatst in Race Reports
Getagged Berendrecht, off-road duathlon, progressie, second place, training, Yeray Luxem
Xterra Zwitserland, 2×6
“Onhandige sukkelaar”, dit spookt nu toch wel al een tijdje door mijn hoofd. Aan de basis ben ik dit, maar door veel te oefenen lukt alles na een tijd. Zwemmen, fietsen, lopen, maar ook dagelijkse dingen moet je leren. Sommigen kunnen alles meteen, bij mij duren sommige dingen wat langer omdat ik telkens de perfectie nastreef. In triatlonwedstrijden komen er zo ook bijvoorbeeld de wissels (overgang van de ene sport naar de andere) bij. Toen ik met triatlon startte verloor ik hier veel te veel tijd. Tot ik dit als nieuweling uren aan een stuk thuis begon te trainen. Met de wetsuit in de douche, naar buiten lopen, wetsuit uittrekken, helm aan en de fiets op. Uiteindelijk lukte het me aardig en verlies ik hier nooit tijd mee in wedstrijden.
In Zwitserland moesten we zes keer door een rivier tijdens het mountainbiken. Hier vind je een deel hiervan terug:
De reden van dit vreemde parcours: Bijna heel het fietsparcours liep door velden die privé-eigendom zijn. We reden dus door een wei zolang er toelating was, doken dan de rivier in om deze als baan naar de volgende wei te gebruiken, kropen er dan uit en reden dan weer in zo een wei verder. Belachelijk en stom parcours, maar dit was voor iedereen hetzelfde. Nico Lebrun zag het helemaal al niet zitten en bleef thuis en Felix Schumann plande een andere wedstrijd. Meteen 2 favorieten minder en voor mij de kans om gezien mijn goede conditie echt voorin te eindigen.
De wedstrijd begon goed. Ik kwam als 8ste uit Lac Léman en kon vlot naar de kopgroep rijden. Waaw, cool, voor het eerst sinds lang helemaal voorin in een grote Xterra race. Topfavoriet Franky Batelier viel meteen uit door een lekke band. Even later kwamen we de eerste, en langste rivierpassage tegen. Gesukkeld dat ik daar heb, niet normaal. Die andere gasten liepen met de fiets in hun hand vlak voor mij en ik kon niet volgen. Het leek alsof er voor hun helemaal geen water door die rivier stroomde en ik door lopende beton moest kruipen. Ik zag de kopgroep zo van mij wegstappen. Eens op het droge kon ik mijn achterstand snel halveren maar jammer genoeg moesten we alweer de rivier in. Hier sukkelde ik nog harder en wanneer ik opnieuw de mtb opkon was de kopgroep gaan vliegen en bleef ik alleen achter. De rest van het mountainbiken ben ik alles blijven geven om terug te komen, maar zonder succes. Ik vermoed dat ik bij elke rivierpassage ook weer wat extra tijd verloor.
Ik begon als zesde te lopen en finishte als zesde. Hier niets speciaal te melden. Triestig resultaat aangezien 3 van de 4 topfavorieten niet deelnamen of finishten. Maar de conditie is zeer goed en in Maui vind ik een parcours op mijn maat. Olivier Marceau won, Yeray was zeer knap 2de en Diets werd 3de. 4de plaats was voor een Engelsman en de 5de plaats ging naar een Australiër.
Moet ik nu met mijn mountainbike in de hand door rivieren gaan lopen op training om me volgend jaar tijdens Xterra Zwitserland minder belachelijk te maken? Indien het parcours in 2011 ongewijzigd blijft zal er niets anders opzitten.
Wat wel een opsteker was: ik eindigde als 6de in de European Xterra Tour en doe daarmee een pak beter dan ik verwacht had. Ik eindigde 4x in de top10 en dit was genoeg voor een 6de plaats.
Nu volgen er 6 weken zonder wedstrijden en zonder afleidingen. Alleen maar kei hard trainen.
Ps: als je zaterdag honger hebt kan je altijd hier terecht, je bewijst er me een grote dienst mee
Tweet